لکنت زبان کلونیک یا تشنجی

عبارت است از تکرار تشنج آمیز یک واج یا هجا قبل از اینکه کلمه یا جمله ادا شود و یا ادامه یابد. برای مثال آآآ آب بده یا ماماما مادر بزرگ رفت. علت این نوع لکنت زبان را اختلال فیزیولوژیک عصبی عضلانی می دانند که در محل اتصال عصب به عضله به وجود می آید و چون جنبه ی خانوادگی دارد؛ لذا اغلب تصور می کنند علت موروثی داشته باشد، اگرچه بعضی از محققان این اختلال فیزیولوژیک عصبی عضلانی در محل سیناپس به عضله را یک موضوع متابولیک و روانی می دانند. بعضی اوقات در مبتلایان هر دو حالت، یعنی لکنت زبان انقباضی و لکنت زبان تشنجی باهم دیده می شوند.

لکنت زبان تونیک با انقباضی

عبارت است از حالتی که در آن عضلات گویایی به مدت چند ثانیه تا یک دقیقه از حرکت باز می ماند و این توقف مانع تکلم می شود و یا به اصطلاح زبان بند می آید و هنگامی که انقباض رفع می گردد کلام با سرعت و شتاب به حالت انفجاری ادا می شود . این لکنت زبان کاملا جنبه روانی دارد. مکرر گویی صرف یا تکرار صرف: نوعی تکرار که حالت کلونیک در مورد آن صدق نمی کند و می توان آن را مکرر گویی صرف نامید. برای مثال از کودک پرسیده می شود اسم تو چیست؟ جواب می دهد به به حسین.