مشکلات تلفظی را به دو نوع تقسیم می کنند:

• تلفظ هایی که جنبه ژنتیکی دارند.
• تلفظ هایی که جنبه رفتاری، محیطی، یادگیری و تشویقی دارند.

درمان مشکلات تلفظی در گفتار که جنبه ژنتیکی دارند

مشکلات تلفظی که جنبه ژنتیکی دارند با این شیوه به ندرت درمان می شوند اما تلفظ هایی که جنبه محیطی، رفتاری و تشویقی دارند یعنی در کودکی به دلیل تلفظ اشتباه کلمات مورد تشویق دیگران قرار گرفته است؛ و تحت تأثیر یادگیری و آموزش های غلط بوده اند، با انجام تمرین ها و تکنیک ها مشکلات گفتاریشان برطرف خواهد شد. همان گونه که در فصل اول ازکتابDSM-5  اختلالات گفتاری و ارتباطی را مطرح کردیم در خصوص یادگیری تولید اصوات گفتار و یادگیری تولید روان گفتار پیوسته عین مطالب کتاب مذکور آورده شده.

توصیه به کودکانی که نمی توانند صحبت کنند

ابتدا این کودکان مورد معاینه توسط متخصص گوش و حلق و بینی قرار بگیرند چراکه این امکان وجود دارد که به دلیل مشکلات شنوایی، توانایی گفتاری خود را از دست داده باشند. لذا توصیه می شود که سریعا تحت معالجه قرار بگیرند و آن را موکول به آینده نکنند تا بازه زمانی درمان را از دست داده دهند؛ و نیز در خصوص اینکه کودک جزء طيف اختلالات اوتیسم یا سایر مشکلات ذهنی است. بایستی تشخیص تخصصی داده شود و سپس تصمیم گیری کرد.