اختلال وحشتزدگی با حملات مكرر اضطراب شديد و توانكاه مشخص می شود که معمولا به صورت ناگهانی و غیر منتظره روی می دهند. این حملات فلج کننده با نشانه های هیجانی اضطراب همراه هستند. افراد مبتلا به این اختلال، بعد از تعدادی حملات اضطرابی، بیمناک می شوند و در فکر آن هستند که حملات بعدی آنها چه موقعی روی خواهد داد. نگرانی آنها از نشان دادن وحشتزدگی در مکانهای عمومی تا بدانجا زیاد می شود که می ترسند خانه را ترک کنند. این ترس، حالتی به نام فوبی مکانهای باز را ایجاد می کند که از عوارض رایج اختلالهای وحشتزدگی است.

فوبی مکانهای باز، ترس از رفتن به مکانهای عمومی است.

برخی افراد، به خاطر این ترس، خود را در خانه محبوس می کنند، اما برخی از آنها با یک همراه مورد اعتماد، دست به مخاطره زده و از خانه خارج می شوند. به طوری که از نام آن بر می آید، فوبی مکانهای باز به طور سنتی، نوعی اختلال فوبیک در نظر گرفته شده است، ولی شواهد اخیر حاکی است که این اختلال با اختلالهای وحشتزدگی ارتباط نزدیکتری دارد تا با اختلالهای فوبیک، اکثر افراد مبتلا به اختلال وحشتزدگی یا فوبی مکانهای باز، زن هستند.