محمد احسان تقی زاده، نعمت اله یارالهی، زهرا بهرامی
 1- دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران.
٢- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
۳- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران. (مؤلف مسئول)،

چکیده

مقدمه:

بسیاری از افراد دارای لکنت، استرس فراوانی را متحمل شده و انعطاف پذیری شناختی آنان نیز دچار نقص است. یکی از درمان های نوین مطرح شده در درمان لکنت و مشکلات همراه با آن، مدل شبیه سازی ذهن است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مدل شبیه سازی ذهن بر کاهش استرس و افزایش انعطاف پذیری شناختی افراد مبتلابه لکنت بود..

روش:

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. تعداد ۳۰ نفر از بزرگسالان مبتلابه لكنت مراجعه کننده به کلینیک توانمند سازان ذهن، به صورت در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پس از سنجش سطح پایه استرس و انعطاف پذیری شناختی همه افراد، گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر مدل شبیه سازی ذهن قرار گرفت؛ در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در آخر، میزان استرس و انعطاف پذیری شناختی افراد مجددا اندازه گیری شد.

یافته ها:

نتایج تحلیل مانکووا نشان داد که مدل شبیه سازی ذهن در مقایسه با گروه کنترل، بر کاهش استرس (p<0.01) و افزایش انعطاف پذیری شناختی (p<0.05) افراد مبتلا به لکنت موثر بوده است. 

نتیجه گیری:

با توجه به نتایج این پژوهش، می توان گفت که مدل شبیه سازی ذهن می تواند لکنت زبان و مشکلات همراه با آن را به گونه ای مؤثر در بزرگسالان درمان کند.